असं कसं हे आयुष्य....
मातीमोल झालं....
नाही अर्थ राहिला या जगण्याला....
होत्याचं नव्हतं झालं....
सोडून आयुष्याची वाट....
सारं काही सुनं केलं...
नाजूक मन ही आज पाषाण झालं...
फुलासारखी कळी कोवळी
मन ही आज कोमेजून गेली....
क्रूर पाषणासारखी मन मात्र
आज उमलून आली....
पण माणसात माणसं कधी
दिसून च नाही आली....
स्वप्नकवी.....
No comments:
Post a Comment